Вакры, якія галоўным чынам складаюцца з мінералаў сепіоліту, называюцца вакрамі сепіоліту, і сепіоліт — гэта магнезій-багаты сілікатны фібрамінерал. Сепіоліт — гэта вакавы сілікат магнезію з ўдзярэддзем, які звычайна бывае белым, светла-сірым, светла-жовтым і іншых кольраў, непражараны і мае туманную блескіну. Некаторыя з іх маюць форму комаў, а некаторыя — чудныя оболонкі ці узелкі. Пад elektronным мікроскопам можна бачыць, што яны складаюцца з большасці вак, якія ўкладзеныя ў пласты. Вакавыя волокна сепіоліту маюць добрае аб'яўленне, адбілкаванне, тэрмічную стабільнасць, адпарнасць на корозію, пратырадацыйную захаву, тэрмічную ізоляцыю, антыфрыкцыю, антыпронікальнасць і іншыя ўласцівасці, шырока выкарыстоўваюцца ў бурэнні, нефтянай промысловасці, лекапрыпасах, спіртуванні, будавальных матэрыялах, пестицыдах, дабаванках, ручных вырабах, тормазах і інш.
Сепіоліт — гэта родзіна магнезіяўных аквіферных ланцугавых сілікатных мінералоў, які мае два паходжэння: вымытака-гідратэрмальнага тыпу і садаментнага тыпу. Першыя звычайна ўжываліся ва ўладу, а другія — у вобласці дробыстазерны-пластовай. Вата сепіоліту як матэрыял для павелічэння тарыцы належыць да першага. Сепіоліт мае вялікую удзельную паверхню і цвердую абсорбцыю, што дазваляе йому мацаваць добрае ўздзейсненне з рэзінай і напалнікам у тарычным матэрыяле, а таксама аб'ёмна аб'ятваць пры сумешванні, паказваючы добрыя ўласцівыя характарыстыкі. Уладаемасць, і можа буць роўна сумешана з напалнікамі. Крыйгаючая структура сепіоліту можа збіраць маленькія молекулярныя газы, якія вытвораюцца пад час тэрмічнага разкладання полімернага спалучніка ў крашэннях замест на тарычнай паверхні, што спаборонае зменшэнню тэрмічнага адступлення тарычнага матэрыяла.
×
