حادثه ۱۸ سپتامبر در سال ۱۹۳۱ تنها یک فصل از تاریخ نیست — بلکه یک خاطره زنده است که از طریق آثار تاریخی، موزه‌های یادبود و یادمان‌های گسترده در سراسر چین حفظ شده است. این مکان‌ها که از بقایای راه‌آهن لیائوتیائوهو تا موزه‌های بزرگ یادبود متغیر است، به عنوان ابزارهای مهم آموزشی عمل می‌کنند و به انتقال دروس این حادثه به نسلهای آینده کمک می‌کنند. همچنین این مکان‌ها یاد کسانی را گرامی می‌دارند که در دوران اشغال رنج کشیدند و مقاومت کردند و اطمینان حاصل می‌شود که داستان‌های آنها فراموش نخواهند شد.
یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی مرتبط با حادثه دوازدهم سپتامبر، محل راه‌آهن لیوتیائوهو در شهر شن‌یانگ، استان لیائونینگ است. این همان جایی است که ارتش کانتون ژاپنی در شب ۱۸ سپتامبر ۱۹۳۱ میلادی باروت را منفجر کرد تا بهانه‌ای برای حمله نظامی خود فراهم کند. سوابق تاریخی نشان می‌دهد که این انفجار با دقت برنامه‌ریزی شده بود؛ اسناد نظامی ژاپنی از آن زمان که اکنون در موزه این مکان به نمایش گذاشته شده‌اند، طرح‌های دقیق عملیات خرابکاری و سوابق ارتباطی هماهنگ‌کننده این رویداد پرچم‌سرخ را نشان می‌دهند.
امروزه این مکان به عنوان یک بنای تاریخی حفظ شده است و شامل بخشی از مسیر راه‌آهن اصلی، یک علامت سنگی که محل انفجار را نشان می‌دهد و یک موزه کوچک با نمایش عکس‌ها و وسایل یادبود از این حادثه است. بازدیدکنندگان می‌توانند دقیقاً همان نقطه‌ای را که انفجار در آنجا رخ داده است مشاهده کنند، همچنین بقایایی مانند ابزارهایی که سربازان ژاپنی برای قرار دادن مواد منفجره استفاده کرده‌اند و بقایای لباس یک سرباز چینی که در صحنه پیدا شده است. یک برچسب فلزی که اخیراً از وسایل شخصی یک سرباز چینی بیرون آورده شده و حاوی نام و شماره واحد نظامی اوست، به نمایشگاه اضافه شده است و ارتباطی احساسی و شخصی با قربانیان ایجاد می‌کند. محوطه راه‌آهن لیوتیائوهو یادآور قدرتمندی از منشأ این حادثه است و به بازدیدکنندگان کمک می‌کند تا ماهیت از پیش تعیین‌شده اقدام نظامی ژاپن را درک کنند.
مکان مهم دیگری موزه تاریخ ۱۸ سپتامبر در شن‌یانگ است که به مستندسازی این حادثه و اشغال بعدی منطقه شمال شرق چین اختصاص دارد. این موزه در سال ۱۹۹۱، برابر با بیست‌وششمین سالگرد وقوع حادثه، افتتاح شد و بر بیش از ۳۰٬۰۰۰ متر مربع مساحت را شامل می‌شود و دارای چندین سالن نمایشگاهی، مناطق نمایشگاهی فضای باز و یک میدان یادبود است. نمایشگاه‌های موزه به صورت زمان‌شناسی مرتب شده‌اند و از پیشینه حادثه در اوایل قرن بیستم آغاز می‌شوند، سپس به رویدادهای ۱۸ سپتامبر ۱۹۳۱ و اشغال شمال شرق چین می‌پردازند و با تلاش‌های مقاومت مردم چین و در نهایت پیروزی در جنگ مقاومت علیه ژاپن به پایان می‌رسند.
نمایشگاه‌های موزه شامل طیف گسترده‌ای از آثار، از جمله لباس‌های نظامی ژاپنی، سلاح‌ها و اسناد؛ اقلام شخصی متعلق به شهروندان چینی و مبارزان مقاومت، مانند نامه‌ها، دفترچه‌های خاطرات و لباس‌ها؛ و دیوراماهای بزرگ مقیاس که رویدادهای کلیدی را به تصویر می‌کشند، از جمله حمله به پادگان بیدایینگ و تشکیل ارتش‌های داوطلب. یکی از نمایشگاه‌های به‌ویژه هولناک، اتاق بازجویی ژاپنی است که به صورت بازسازی شده و شامل تقلیدهایی از ابزارهای شکنجه است که در دوران اشغال استفاده می‌شد و بر اساس گزارش‌های شهود زنده از بازماندگان طراحی شده است. یکی از تأثیرگذارترین نمایشگاه‌ها دیواری است که پوشیده از نام بیش از ۳۰۰٬۰۰۰ شهروند و سرباز چینی است که در طول اشغال منطقه شمال شرق چین کشته شدند. موزه همچنین از فناوری‌های مدرن مانند واقعیت مجازی و نمایشگرهای تعاملی برای جذاب‌تر کردن تاریخ برای بازدیدکنندگان جوان استفاده می‌کند. به عنوان مثال، بازدیدکنندگان می‌توانند با استفاده از هدست‌های واقعیت مجازی، شب ۱۸ سپتامبر ۱۹۳۱ را از دید یک شهروند چینی که در شن‌یانگ زندگی می‌کرد «تجربه» کنند. علاوه بر این، قابلیت واقعیت افزوده به بازدیدکنندگان اجازه می‌دهد تا اقلام خاصی را اسکن کنند و فیلم‌های کوتاهی از بازسازی رویدادهای تاریخی مرتبط با آن شیء تماشا کنند.
فراتر از شن‌یانگ، بناهای یادبود و یادمان‌های متعدد دیگری در سراسر شمال شرق چین به حادثه ۱۸ سپتامبر اختصاص یافته‌اند. در چانگچون، استان جیلین، تالار یادبود ارتش متحد ضدژاپنی شمال شرق چین به سربازانی که در قالب ارتش متحد ضدژاپنی شمال شرق چین—گروه مقاومت عمده‌ای که در دهه ۱۹۳۰ تشکیل شد—علیه اشغال ژاپن مبارزه کردند، ادای احترام می‌کند. این موزه سلاح‌های مورد استفاده توسط این ارتش، اشیاء شخصی رهبران آن و عکس‌هایی از نبردهایشان را به نمایش می‌گذارد. قابل توجه است که نقشه دستنویس استراتژی نبرد توسط ژنرال یانگ جینگیو، فرمانده معروف مقاومت، به‌طور برجسته‌ای نمایش داده شده است که بینشی به ذکاوت تاکتیکی نیروهای ضدژاپنی می‌دهد. در هاربین، استان خهیلونگ‌جیانگ، میدان یادبود ۱۸ سپتامبر شامل یک بنای بزرگ با عبارت «یادبود حادثه ۱۸ سپتامبر» که روی آن حک شده، همراه با فواره و باغی اختصاص‌یافته به صلح است. هر سال در ۱۸ سپتامبر، مراسمی مطمن در این میدان برگزار می‌شود که در آن ساکنان گل می‌گذارند و لحظه‌ای سکوت را برای یادبود مشاهده می‌کنند.
این اشیاء تاریخی و یادبودها نقش مهمی در انتقال خاطرات تاریخی به نسلهای جوانتر ایفا می‌کنند. در چین، مدارس اغلب سفرهای میدانی به این مکان‌ها را سازماندهی می‌کنند که دانش‌آموزان در آن از طریق تورهای راهنمایی‌شده، سخنرانی‌ها و فعالیت‌های تعاملی با واقعه ۱۸ سپتامبر آشنا می‌شوند. به عنوان مثال، در موزه تاریخ ۱۸ سپتامبر، دانش‌آموزان می‌توانند در «بازسازی تاریخی» فعالیت‌های مقاومتی مانند نوشتن روزنامه‌های زیرزمینی یا بسته‌بندی وسایل مورد نیاز ارتش داوطلبان شرکت کنند. این فعالیت‌ها به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا ارتباط شخصی با تاریخ برقرار کنند و آن را فراتر از یک سری تاریخ و رویداد تجربه کنند. این موزه همچنین مسابقات سالانه مقاله‌نویسی برای دانش‌آموزان برگزار می‌کند تا آنان را به تفکر درباره اهمیت این رویدادهای تاریخی و ارتباط آنها با زمان حال تشویق کند.
این مکان‌ها همچنین هر ساله تعداد زیادی گردشگر داخلی و بین‌المللی را جذب می‌کنند. در سال ۲۰۲۳، موزه تاریخ ۱۸ سپتامبر بیش از ۱٫۵ میلیون بازدیدکننده داشت که شامل گردشگرانی از ژاپن، کره جنوبی، ایالات متحده و اروپا نیز می‌شد. برای بازدیدکنندگان بین‌المللی، این مکان‌ها فرصتی فراهم می‌کنند تا با بخشی از تاریخ آشنا شوند که اغلب در روایت‌های غربی نادیده گرفته شده است و به این ترتیب درک جامع‌تری از جنگ جهانی دوم در شرق آسیا ایجاد می‌شود. این موزه به طور منظم کنفرانس‌های علمی بین‌المللی را برگزار می‌کند و تاریخدانان و پژوهشگران را گرد هم می‌آورد تا وقایع حادثه ۱۸ سپتامبر و پیامدهای جهانی آن را مورد بحث و تحلیل قرار دهند.
حفظ این آثار تاریخی بدون چالش نیست. در طول زمان، فرسودگی طبیعی و همچنین فعالیت‌های انسانی می‌توانند به این مکان‌ها آسیب برسانند. برای رفع این مشکل، دولت چین سرمایه‌گذاری قابل توجهی در بازسازی و نگهداری آثار حادثه دوازدهم سپتامبر انجام داده است. به عنوان مثال، در سال ۲۰۲۰، محل تخریب راه‌آهن لیوتیائوهو پروژه بزرگی برای بازسازی را تجربه کرد که شامل تعمیر مسیر ریلی، به‌روزرسانی نمایشگرهای موزه و بهبود امکانات بازدیدکنندگان بود. فرآیند بازسازی شامل تکنیک‌های پیشرفته حفاظتی مانند اسکن سه‌بعدی برای حفظ بافت اصلی اشیاء تاریخی و سیستم‌های نظارت محیطی برای کنترل رطوبت و دما در مناطق نمایشگاهی بود. دولت همچنین با جوامع محلی و سازمان‌های تاریخی همکاری کرده تا آثار جدیدی مرتبط با این حادثه جمع‌آوری و حفظ شوند و اطمینان حاصل شود که نمایشگاه‌ها به‌روز و جامع باقی بمانند. معمولاً داوطلبان محلی در برنامه‌های جمع‌آوری اشیاء تاریخی مشارکت می‌کنند و با مصاحبه از ساکنان مسن، تاریخ‌های شفاهی و وسایل ارثی خانوادگی مرتبط با این دوره را گردآوری می‌کنند.
علاوه بر حفظ فیزیکی، تمرکز زیادی نیز بر حفظ دیجیتال این محتواها صورت گرفته است. بسیاری از موزه‌ها نسخه‌های آنلاین نمایشگاه‌های خود را ایجاد کرده‌اند و به این ترتیب افراد سراسر جهان می‌توانند از طریق خانه‌های خود به اطلاعاتی درباره حادثه ۱۸ سپتامبر دسترسی پیدا کنند. به عنوان مثال، موزه تاریخ ۱۸ سپتامبر وب‌سایت و اپلیکیشن موبایلی دارد که تورهای مجازی، سخنرانی‌های ویدئویی و آرشیوهای دیجیتال اشیاء را ارائه می‌دهد. آرشیوهای دیجیتال شامل تصاویر با وضوح بالا از اسناد نادر و خطوط زمانی تعاملی هستند که کاربران می‌توانند آنها را کاوش کنند. این حفظ دیجیتال تنها دسترسی به تاریخ را بیشتر نمی‌کند، بلکه به جلوگیری از گم شدن یا فراموش شدن آن نیز کمک می‌کند. این موزه همچنین با پلتفرم‌های دیجیتال بین‌المللی همکاری کرده تا محتوای خود را به مخاطبان گسترده‌تری در سراسر جهان برساند و درک فرهنگی مشترکی از این رویداد تاریخی مهم ایجاد شود.
نقش این آثار تاریخی و یادبودها فراتر از آموزش است؛ آنها همچنین یادآور اهمیت صلح هستند. بسیاری از این مکان‌ها شامل نمایشگاه‌ها یا پیام‌هایی هستند که به منظور ترویج صلح و جلوگیری از جنگ طراحی شده‌اند. به عنوان مثال، میدان یادبود ۱۸ سپتامبر در هاربین دارای یک سنگ قبرستانی با عبارت «تاریخ را به یاد بسپار، صلح را گرامی بدار» حکاکی شده بر روی آن است. این پیام‌ها با بازدیدکنندگان از سراسر جهان همگام می‌شوند و به آنها یادآوری می‌کنند که درس‌های حادثه ۱۸ سپتامبر تنها مربوط به گذشته نیستند، بلکه در مورد ساخت آینده‌ای آرام‌تر نیز هستند. موزه به طور مکرر کارگاه‌های آموزش صلح برای جوانان برگزار می‌کند، جایی که شرکت‌کنندگان در بحث‌هایی درباره حل تعارض و اهمیت همکاری بین‌المللی شرکت می‌کنند و از زمینه تاریخی حادثه ۱۸ سپتامبر به عنوان نقطه آغازین گفتگو استفاده می‌کنند.
×
