Serbuk turmalin diperoleh daripada turmalin, kumpulan mineral boron-silikat yang kompleks dengan formula kimia am XY₃Z₆(Si₆O₁₈)(BO₃)₃(OH)₄. Di sini, X boleh menjadi Na, Ca, K, atau H₃O; Y merangkumi Mg, Fe, Mn, Li, Al; dan Z biasanya adalah Al, Fe³⁺, atau Cr. Mineral ini terbentuk di bawah keadaan geologi yang pelbagai, terutamanya dalam pegmatit granitik dan batu metamorfik. Suhu dan tekanan tinggi, bersama-sama dengan kehadiran cecairan hidrotermal, memudahkan pengkrystalan.
Sumber utama turmalin di dunia ialah Brazil, yang dikenali kerana menghasilkan kristal berwarna cerah dan berkualiti tinggi, yang kemudiannya diproses menjadi serbuk. Amerika Syarikat, terutamanya California, juga mempunyai simpanan besar turmalin. Di Asia, Afghanistan dan Pakistan mengeluarkan turmalin yang digunakan untuk pengeluaran serbuk, manakala China, terutamanya di Yunnan dan Mongolia Dalam, mempunyai lombong turmalin yang mencabar.
Pengeluaran serbuk turmalin melibatkan beberapa langkah. Selepas pengekstrakan, bijih mentah ditumbuk untuk mengurangkan saiznya. Kemudian, ia melalui proses penyilap untuk mencapai kehalusan yang dikehendaki. Proses pemurnian, seperti pemisahan magnetik untuk mengeluarkan kandungan besi dan pencucian untuk membuang debu, dilakukan untuk meningkatkan kualiti serbuk.
Serbuk turmalin dihargai kerana sifat fizik uniknya. Ia mempamerkan piezoketribaan, menghasilkan cas elektrik apabila terdedah kepada tekanan mekanikal, dan piroketribaan, menghasilkan voltan sebagai tindak balas kepada perubahan suhu. Sifat-sifat ini menjadikannya berguna dalam peranti elektronik, sensor, dan aktuator. Selain itu, kestabilan kimia dan kekerasan (7 - 7.5 pada skala Mohs) membolehkannya digunakan dalam keramik, di mana ia meningkatkan kekuatan dan ketahanan terhadap syok terma. Dalam kosmetik, tekstur halus serbuk turmalin dan keupayaannya untuk mencerminkan cahaya digunakan untuk meningkatkan penampilan produk dan rasa kulit. Ciri-cirinya yang pelbagai terus mendorong inovasi di pelbagai industri.
×
