Kattengrit is een essentieel product voor katteneigenaren, ontworpen om tegemoet te komen aan de unieke behoeften van poeplike afvalverwerking. De belangrijkste functie is het opnemen van vocht uit katpoep en plas, waardoor vieze geurtjes zoals ammoniak effectief worden verminderd, zodat het leefmilieu voor mensen beter verdragelijk wordt. Deze opname speelt ook een cruciale rol bij klontvormende soorten grit, die vaste massa's vormen bij contact met vloeibaar afval, waardoor het opscheppen en weggooien gemakkelijker gaat. Daarnaast bevatten moderne kattengritten vaak geurneutraliserende middelen en natuurlijke enzymen die organisch materiaal actief afbreken, waardoor de geurbeheersing verder wordt verbeterd en een frissere woonomgeving wordt gewaarborgd.
De geschiedenis van kattebakvulling is vrij interessant. Voordat deze werd uitgevonden, gebruikten mensen materialen zoals zand, as van een kachel of zelfs oude kranten voor de binnenlandse toiletten van hun katten. Deze opties hadden echter aanzienlijke nadelen. Zand was niet goed absorberend en kon geurtjes niet tegenhouden, terwijl kachelas gezondheidsrisico's met zich meebracht door mogelijke toxische residuen. Kranten waren wel makkelijk verkrijgbaar, maar moesten vaak worden vervangen en boden geen geurbeheersing.
In 1947 revolutioneerde Edward Lowe de poezenverzorgingsindustrie. Tijdens een strenge winter in Michigan had een buurvrouw, mevrouw Dierickx, moeite om geschikt strooisel te vinden voor haar oorlogstijd-gerantsoeneerde kippen. Lowe, wiens vaders bedrijf, Edward Lowe Industries, industriële absorptiemiddelen leverde, stelde voor om een absorberende, korrelige klei te gebruiken die bekend staat als Fullers aarde. Onder de indruk van de effectiviteit ervan, gebruikte mevrouw Dierickx dit product vervolgens voor de poezenbak van haar katten. Lowe zag een marktkans en verbeterde het product door onzuiverheden eruit te zeven en de korrelgrootte te optimaliseren. Hij verpakte de klei in papieren zakken van 5 pond, onder het merk "Kitty Litter", en verkocht het van deur tot deur. Deze innovatie loste niet alleen een praktisch probleem op, maar legde ook de basis voor een industrie ter waarde van meerdere miljarden dollar. De introductie van klontvormende poezenzakken door Thomas Nelson in 1984 transformeerde de poezenzaktechnologie nog meer en bood katteneigenaren nog handigere oplossingen voor afvalbeheer.
Bij het kiezen van kattebakvulling houden kateneigenaren rekening met factoren zoals opslorpend vermogen, geurbeheersing, stofniveau, sporenvorming, biologische afbreekbaarheid en kosten. Sommige vullingen hebben ook extra functies zoals antibacteriële eigenschappen of speciale geuren om de geurbeheersing verder te verbeteren. Kortom, kattebakvulling is over de jaren heen aanzienlijk geëvolueerd en biedt kateneigenaren tegenwoordig een breed aanbod van opties om aan de behoeften van zowel hun katten als hun huishouden te voldoen.
