อนุภาคยางมีแหล่งที่มาหลักสองแหล่ง ได้แก่ พืชยางพาราธรรมชาติและผลิตภัณฑ์ยางรีไซเคิล
พืชยางพาราธรรมชาติ
แหล่งกำเนิดตามธรรมชาติที่สำคัญคือต้น Hevea brasiliensis เมื่อเปลือกต้นไม้นี้ถูกกรีดในกระบวนการที่เรียกว่าการกรีดยาง จะมีของเหลวสีขาวขุ่นที่เรียกว่าน้ำยางไหลออกมา น้ำยางประกอบด้วยน้ำประมาณหนึ่งในสาม และอนุภาคยางในสถานะคอลลอยด์ประมาณหนึ่งในสาม หลังจากที่เก็บเกี่ยวน้ำยางแล้ว จะทำการกรอง ล้าง และนำน้ำยางไปปฏิบัติการกับกรดเพื่อทำให้อนุภาคยางเกิดการตกตะกอน จากนั้นจึงอัดเป็นแท่งหรือแผ่นและนำไปตากแห้ง นอกจาก Hevea brasiliensis แล้ว พืชอื่นๆ เช่น กะแดะ (guayule) และบางชนิดของดอกแดนดิไลอัน (dandelions) ก็สามารถผลิตน้ำยางที่สามารถแปรรูปเป็นยางได้เช่นกัน แม้ว่าจะมีปริมาณการผลิตที่น้อยกว่ามากเมื่อเทียบกับยางพาราทั่วโลก
ผลิตภัณฑ์ยางรีไซเคิล
อีกแหล่งสำคัญคือการรีไซเคิลวัสดุยางเสีย ยางรถยนต์ที่ใช้แล้ว ท่อยาง สายพานลำเลียงเก่า และของใช้ที่ทำจากยางอื่น ๆ จะถูกนำไปสับและบดให้ละเอียด ผลิตภัณฑ์ยางรีไซเคิลเหล่านี้จะถูกคัดแยกตามชนิดและคุณภาพ จากนั้นจะถูกนำไปผ่านเครื่องจักรเฉพาะทางเพื่อแปรรูปให้เป็นอนุภาคเล็ก ๆ กระบวนการรีไซเคิลนี้ไม่เพียงแต่ช่วยลดขยะ แต่ยังเป็นแหล่งที่มาของอนุภาคยางที่มีราคาประหยัด ซึ่งสามารถนำไปใช้งาน เช่น พื้นสนามเด็กเล่น ยางมะตอยที่ผสมด้วยยาง และการก่อสร้างลู่วิ่งสำหรับกีฬา
×
