Ang chrome yellow, na kilala sa kimika bilang lead chromate (PbCrO₄), ay isang maliwanag at buhay na pigmeno na pinagdiriwangan noong kasaysayan dahil sa kanyang malakas na kulay. Sa unang bahagi ng ika-19 siglo, mataas ang demand para sa mga pigmeno na dilaw na may intensong kulay, ngunit ang tradisyonal na mga opsyon tulad ng orpiment—na nagmumula sa arsenic sulfide—ay nagdadala ng malaking panganib sa kalusugan at mahal para sa pangkalahatang gamit. Umahon si Louis Nicolas Vauquelin, isang Pranses na kimiko na kilala para sa kanyang unang paggawa sa anyorganikong kimika. Noong 1809, habang sinusuri ni Vauquelin ang mineral na crocoite, nakita nang aksidente ang chromium at, sa pamamagitan ng proseso, sinintesis ang lead chromate. Ang kanyang breakthroug ay hindi lamang ipinakilala ang bagong elemento sa komunidad ng agham kundi din bukas ang isang pigmeno na may walang katulad na intensidad ng kulay.
Ang pangalan ng pigmento, "chrome yellow," ay isang direkta na pagkilala sa chromium, ang elemento na nasa puso nito. Ang paraan ng pagsasalita na ito ay tumutukoy sa bagong pang-aalok sa siyensiya at sa opisyal na anyo ng materyales na ito. Hindi tulad ng mga natural na dilaw na dye na madaling lumabo o kailangan ng mahihirap na proseso ng ekstraksiyon, ang chrome yellow ay nagbibigay ng konsistente at maiikling kulay-dilaw sa isang maliit na bahagi ng gastos. Ang kaya ng taas na ito, kasama ang kanyang estabilidad sa ilalim ng normal na kondisyon ng liwanag, ay gumawa nitong isang agad na sikat sa industriya ng sining at paggawa.
Ang paggawa ng chrome yellow ay naglalagay ng isang mabuting proseso ng kemikal na pagdudurog. Nagsisimula ang mga tagapagtatago sa pagsunog ng mga asin ng plomo, karaniwang lead acetate o lead nitrate, sa tubig. Ngunit sa iba pang sitwasyon, pinapaganda ang mga kumpounng chromate o dichromate, madalas na nakuha mula sa chromite ore—na ito ang mahalagang hakbang na nag-uugnay sa produksyon ng kulay sa mga global na network ng pagmimina. Kapag ginugulo ang dalawang solusyon, nangyayari ang isang kemikal na reaksyon, bumubuo ng maliit na partikulong lead chromate. Ang kapangitan ng prosesong ito ay nakakapagbigay ng adaptibilidad: sa pamamagitan ng pagbabago ng mga bariabel tulad ng temperatura, antas ng pH, at oras ng reaksyon, maaaring makabuo ng ispektrong kulay. Halimbawa, mas mababang temperatura at mas maikling panahon ng reaksyon ay nagbibigay ng malutong primrose yellow, ideal para sa delikadong pagpipinta ng bulaklak, habang mas mataas na temperatura at mas mahabang reaksyon ay nagreresulta ng malalim at may daming orange na kinalangan para sa matinding industriyal na aplikasyon.
Ang sukat ng partikula ay naglalaro rin ng mahalagang papel sa pagsasaalang-alang ng huling kulay. Ang mas maliit na partikula ang mas epektibo sa pagpapalakas ng liwanag, bumubuo ng mas maliit at pastel na mga tono, samantalang ang mas malaking partikula ang mas marami namang umuubos ng liwanag, naglilikha ng mas madilim at mas nasasabik na mga kulay. Upang siguraduhin na magpapatuloy ang kulay na ito sa katatagan sa loob ng panahon, karaniwang inaaply ang mga tratamentong ibabaw. Maaaring kasama sa mga tratamentong ito ang pagco-coating ng mga partikula ng organikong polymers o inorganikong oxides, protektado sila mula sa kalamidad, oksidasyon, at UV radiation. Hindi lamang ito nagpapatahong haba ang buhay ng mga produkto na naglalaman ng chrome yellow kundi pati na rin ito nagpapabuti sa kanilang pagganap sa iba't ibang medium, mula sa mga oil paints hanggang sa automotive enamels.
