جشن دو نهم، یکی از جشن‌های سنتی چین با تاریخی هزاران ساله، دارای معانی فرهنگی غنی و سنت‌های گرم است. این جشن هر سال در نهم ماه قمری برگزار می‌شود، تاریخی که به دلیل ارتباطش با عدد «نه» — نماد طول عمر و خوشبختی در فرهنگ سنتی چینی — انتخاب شده است. در عددشناسی باستانی، اعداد فرد به عنوان یانگ در نظر گرفته می‌شدند و از آنجا که نهم ماه نهم قمری شامل دو بار تکرار شدن عدد یانگِ نه است، این جشن به «جشن دو یانگ» نیز معروف است. این ترکیب منحصربه‌فرد از اعداد نه تنها نشانهٔ خوش‌یمنی بود، بلکه با تغییر فصل‌ها نیز هماهنگ بود و آغاز روزهای خنک و تازه پاییز را نشان می‌داد. به مدت نسل‌ها، این جشن فرصتی برای احترام به سالمندان، گرد هم آمدن خانواده و انجام فعالیت‌هایی بود که مردم را به طبیعت و میراثشان پیوند می‌داد. امروزه، حتی با تغییر سبک زندگی، روح اصلی جشن دو نهم همچنان زنده است و مردم را به اهمیت پیوندهای خانوادگی و احترام به کسانی که پیش از آن‌ها مسیر زندگی را پیموده‌اند، یادآوری می‌کند.
برای درک جشن دوبل نهم، لازم است به ریشه‌های آن بازگردیم. اولین سوابق این جشن به دوران هان بازمی‌گردد که در آن اعتقاد بر این بود که بالا رفتن به مکانی مرتفع در این روز می‌تواند بدی‌ها را دفع کرده و ایمنی را به ارمغان آورد. این باور از مفهوم باستانی چینی «پرهیز از نحسی» نشأت گرفته بود، زیرا معتقد بودند مکان‌های بلند به آسمان نزدیک‌تر بوده و از شر ارواح شرور در امان هستند. با گذشت زمان، این عمل به سنتی به نام «صعود به ارتفاع» تبدیل شد؛ فعالیتی که در آن خانواده‌ها و دوستان با هم به قله کوه‌ها یا تپه‌ها صعود می‌کنند. در برخی مناطق، مردم هنگام صعود، برگ‌های ژویو — گیاهی که باور داشتند بیماری‌ها و بدی‌ها را دفع می‌کند — به لباس یا کلاه خود متصل می‌کردند. عمل صعود نه تنها نماد غلبه بر چالش‌هاست، بلکه به مردم اجازه می‌دهد تا از هوای تازه پاییزی و مناظر خیره‌کننده فصل پاییز با برگ‌های طلایی و سرخ و همچنین شقایق‌های درخشان لذت ببرند. برای بسیاری، این صعود راهی برای پاک کردن ذهن، قدردانی از زیبایی طبیعت و تأمل درباره سال گذشته است. علاوه بر این، در برخی مناطق، صعودکنندگان ممکن است در حین راه به معابد کوهستانی سر می‌زنند، بخور می‌سوزانند و برای سلامتی و رفاه خانواده‌شان آرزو می‌کنند.
سنت دیگر محبوب جشن دوبل ناین، تماشای گل داودی است. گل‌های داودی که در اواخر پاییز شکوفه می‌زنند، نماد مقاومت و طول عمر هستند. در فرهنگ سنتی، این گل دارای خواص درمانی تلقی می‌شود—در گذشته از گلبرگ‌های آن برای تهیه چای یا شراب استفاده می‌کردند که اعتقاد داشتند با فرا رسیدن هوای سرد، به سلامتی کمک کرده و از سرمازدگی جلوگیری می‌کند. در طول جشن، پارک‌ها و باغ‌ها با نمایشگاه‌های گل داودی پر می‌شوند که انواع مختلف این گل را در رنگ‌های سفید، زرد، بنفش و صورتی به نمایش می‌گذارند. این نمایشگاه‌ها اغلب شامل چیدمان‌های پیچیده‌ای هستند که در برخی باغ‌ها مناظری تماتیک با استفاده از هزاران گیاه داودی خلق می‌شود. خانواده‌ها اغلب این نمایشگاه‌ها را بازدید می‌کنند، عکس می‌گیرند، از بوی شیرین گل لذت می‌برند و گاهی دسته گل کوچکی را برای بُردن به خانه می‌چینند. برای سالمندان به ویژه، تماشای گل داودی فعالیتی آرام و شاد است که آن‌ها را به ریتم طبیعت و سنت‌های جوانی‌شان پیوند می‌دهد. برخی جوامع همچنین جلسات خوانش شعر یا مسابقات نقاشی با موضوع داودی برگزار می‌کنند که در آن شرکت‌کنندگان می‌توانند قدردانی خود را از این گل از طریق هنر و ادبیات بیان کنند.
هیچ جشنی از جشن دو بروکس بدون غذاهای سنتی کامل نمی‌شود و معروف‌ترین میان‌وعده، «کیک دو بروکس» است. این کیک که از آرد برنج، خرما، گردو و سایر مغزها یا میوه‌های خشک تهیه می‌شود، شیرین، مغذی و آسان برای تقسیم کردن است. شکل گرد آن نماد وحدت و تمامیت است و آن را به غذایی ایده‌آل برای دورهمی‌های خانوادگی بدل می‌کند. در برخی مناطق، این کیک بخارپز است، در حالی که در سایر مناطق، فر می‌پزند، اما بی‌تفاوت از روش پخت، همیشه با دقت درست می‌شود. فرآیند آماده‌سازی می‌تواند یک فعالیت خانوادگی باشد، که در آن کودکان کمک می‌کنند تا مواد را مخلوط کنند و کیک را با میوه‌ها و مغزهای رنگارنگ تزئین کنند. خانواده‌ها دور میز جمع می‌شوند تا کیک را با هم بخورند، ضمن گفتگو و خنده از هر لقمه لذت ببرند. برای بسیاری از کودکان، کیک دو بروکس بخش محبوبی از جشن است، زیرا نه تنها خوشمزه است، بلکه به هیجان فعالیت‌های آن روز نیز مربوط می‌شود. در برخی مناطق، سنتی وجود دارد که چند لایه از این کیک روی هم قرار دهند، که هر لایه نماد قدمی به سوی زندگی بالاتر و بهتر است.
احترام به بزرگسالان در مرکز جشن دوبل نهم قرار دارد و این سنت اشکال مختلفی دارد. در گذشته، خانواده‌ها به دیدن بستگان مسن خود می‌رفتند و به آن‌ها هدایایی از جمله شراب گل داوودی، کیک دوبل نهم و لباس گرم برای آماده‌شدن برای زمستان می‌آوردند. آن‌ها روز را صرف گفت‌وگو، کمک به کارهای خانه و گوش دادن به داستان‌های گذشته می‌کردند. امروزه این سنت ادامه دارد، اما همچنین با زندگی مدرن تطبیق یافته است. برخی خانواده‌ها عزیزان مسن خود را به سفرهای کوتاهی می‌برند—شاید به کوهی نزدیک برای پیاده‌روی آرام، یا به پارکی برای تماشای گل داوودی. دیگران شام‌های کوچک خانوادگی را در خانه یا در یک رستوران محبوب سازماندهی می‌کنند تا اطمینان حاصل شود که افراد مسن احساس عشق و ارزشمندی می‌کنند. در بسیاری از جوامع، سازمان‌های محلی نیز رویدادهایی برای سالمندان برگزار می‌کنند، مانند مهمانی‌های چای، اجرای موسیقی عامیانه یا نمایشگاه‌های خطاطی، که به آن‌ها فرصتی برای تعامل اجتماعی و جشن گرفتن جشن با همسالانشان می‌دهد. علاوه بر این، مدارس اغلب فعالیت‌هایی را سازماندهی می‌کنند تا به کودکان اهمیت احترام به بزرگسالان را آموزش دهند، مانند نوشتن کارت‌ها یا اجرای نمایش‌های کوتاه برای نشان دادن قدردانی از پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها و سایر شهروندان مسن.
جشن نهم دوگانه در ادبیات و هنر چین نیز جایگاه ویژه‌ای دارد. قرن‌هاست که شاعران و نویسندگان، ابیاتی درباره این جشن سروده‌اند و زیبایی و احساس آن را به تصویر کشیده‌اند. معروف‌ترین این ابیات متعلق به وانگ وِی، شاعر دوره تانگ است، که درباره اشتیاق به زادگاه و خانواده‌اش در حالی که در جشن نهم دوگانه از کوه بالا می‌رفت، شعر سرود. سخنان او تا امروز نیز طنین‌انداز است، زیرا بسیاری از افرادی که دور از خانه زندگی می‌کنند، از این جشن به عنوان فرصتی برای تماس تلفنی یا چت تصویری با خانواده‌شان استفاده می‌کنند و افکار و احساسات خود را به اشتراک می‌گذارند. هنرمندان نیز از این جشن الهام گرفته‌اند — نقاشی‌ها اغلب صحنه‌هایی از مردم را نشان می‌دهند که از کوه بالا می‌روند، به گل دوم‌الملکی نگاه می‌کنند یا دور یک میز با کیک نهم دوگانه گرد هم آمده‌اند و این لحظات را برای نسل‌های آینده حفظ می‌کنند. علاوه بر نقاشی‌های سنتی، هنرمندان معاصر نیز از هنر دیجیتال، مجسمه‌سازی و حتی نصب‌های هنری برای تقدیم احترام به این جشن استفاده کرده‌اند و سنت‌های باستانی را با فرم‌های هنری معاصر ترکیب کرده‌اند.
در سال‌های اخیر، جشن دوبل نهم به زمانی برای افزایش آگاهی درباره نیازهای سالمندان تبدیل شده است. با افزایش سن جامعه، تمرکز فزاینده‌ای بر این موضوع وجود دارد که سالمندان به مراقبت‌های بهداشتی با کیفیت، مسکن ایمن و فرصت‌هایی برای فعال بودن و مشارکت دست یابند. بسیاری از جوامع از این جشن به عنوان بستری برای سازماندهی فعالیت‌های داوطلبانه — مانند معاینات رایگان سلامت برای سالمندان یا برنامه‌هایی که در آن جوانان به سالمندان کمک می‌کنند تا از تلفن‌های هوشمند یا رایانه‌ها استفاده کنند — استفاده می‌کنند. این تلاش‌ها نه تنها روح جشن را گرامی می‌دارند، بلکه جوامع قوی‌تر و مهربان‌تری را نیز شکل می‌دهند. برخی شهرها حتی مراکز خدمات مراقبت از سالمندانی را ایجاد کرده‌اند که در طول سال فعالیت می‌کنند و از این جشن به عنوان فرصتی برای معرفی خدمات خود و تشویق افراد بیشتری به مشارکت در ابتکارات مراقبت از سالمندان استفاده می‌کنند.
آنچه جشن دوبل نهم را پایدار کرده، توانایی آن در گرد هم آوردن مردم است. در دنیایی که زندگی اغلب با سرعت بالا می‌گذرد و مردم مشغول کار و تعهدات دیگر خود هستند، این جشن فرصتی برای کند کردن سرعت، ارتباط مجدد با خانواده و قدردانی از لذت‌های ساده زندگی فراهم می‌کند. چه اینکه با عزیزان به قله کوهی صعود کنید، چه تکه‌ای از کیک دوبل نهم بخورید، یا صرفاً کنار یکی از بزرگسالان خانواده بنشینید و به داستان‌هایش گوش دهید، این جشن ما را به یاد می‌آورد که چه چیزهایی واقعاً مهم هستند — عشق، احترام و پیوندهایی که ما را به یکدیگر متصل می‌کنند. فراتر از ارتباطات خانوادگی، این جشن همچنین حسی از جامعه را تقویت می‌کند، زیرا همسایگان و دوستان با هم گرد هم می‌آیند تا در فعالیت‌ها و جشن‌های مشترک شرکت کنند.
در حالی که هر ساله در جشن دوبل نهم شرکت می‌کنیم، تنها به سنت احترام نمی‌گذاریم، بلکه خاطرات جدیدی نیز خلق می‌کنیم. برای کودکان، این جشن فرصتی است تا درباره فرهنگ خود بیاموزند و زمان با کیفیتی را با پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌هایشان سپری کنند. برای بزرگسالان، این جشن یادآور این است که زمان خود را با خانواده، به ویژه سالمندان، ارزشمند بدانند. و برای سالمندان، این روز فرصتی است تا احساس عشق، احترام و عضویت در یک جامعه را تجربه کنند. بدین ترتیب، جشن دوبل نهم به روی خود ادامه می‌دهد و ارزش‌ها و سنت‌های خود را از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌کند و اطمینان حاصل می‌شود که روح آن برای سال‌های متمادی زنده بماند. با گذشت هر سال، این جشن تحول می‌یابد و عناصر جدیدی را در خود جای می‌دهد، در حالی که همچنان اهمیت فرهنگی عمیق خود را حفظ می‌کند، دقیقاً مانند داودی مقاومی که هر پاییز دوباره شکوفا می‌شود.
×
